Over de arrestaties van anarchisten op verdenking van lidmaatschap van ‘Revolutionaire Strijd’ (Griekenland)‏

Deze tekst/nieuws is binnengekomen van de Uitbraak mailinglist.

Op 10 april 2010 werden in Griekenland zes anarchisten gearresteerd op beschuldiging van lidmaatschap van de gewapende organisatie ‘Revolutionaire Strijd’. De media lieten de namen van nog vier andere anarchisten doorsijpelen als ‘mogelijk betrokken’. Enkele van de kameraden werden onderworpen aan zware ondervragingen en mishandeld door de politie (stokslagen). Enkele dagen later ontdekte de politie een garage waar ze meerdere wapens en vele tientallen kilo’s explosief terugvond. Enkele dagen na de arrestaties vond in Exarchia een zoveelste massa-arrestatie van 70 kameraden plaats. De organisatie Revolutionaire Strijd de voorbije vier jaren tientallen bomaanslagen op tegen banken, bedrijven, ambassades en instellingen op.

Tekst voor discussie

Deze tekst wordt gepresenteerd bij wijze van uitnodiging aan kameraden om te bediscussiëren, nadat wij in gedachten dwaalden door de wereld van het opeisen en verklaren in het algemeen, en in de rechtbank in het bijzonder. Ten eerste om de eigen daden te onderstrepen, als die al uitleg behoeven, en vervolgens als antwoord of verweer wanneer men met de rug tegen de muur wordt gezet door het democratische apparaat. In overweging nemende dat er reeds meerdere bijdragen zijn geproduceerd over het onderwerp als opeisingen in het algemeen, maar in dit geval geven we er de voorkeur aan uitsluitend te refereren aan opeisingen die gemaakt zijn aan het adres van de wereld van justitie, zijn we ons ervan bewust dat we reeds beinvloedt kunnen zijn door de woorden van verschillende kameraden die eerder zijn uitgebracht, en proberen daarom eerder een ruimte voor hernieuwde overpeinzingen te openen.

Tegen de logica van onderwerping

Door Wolfi Landstreicher

Introductie

Onderwerping aan overheersing wordt niet alleen, zelfs niet in de eerste plaats, afgedwongen door openlijke repressie, maar eerder door subtiele manipulaties die verweven zijn met de structuur van alledaagse sociale verhoudingen. Deze manipulaties – ingebed in de sociale structuur niet omdat overheersing overal en nergens is, maar omdat de instituties van overheersing regels, wetten, mores en gebruiken creëren die deze manipulaties opleggen – scheppen een logica van onderwerping, een vaak onbewuste neiging om overgave en volgzaamheid in je alledaagse verhoudingen in de wereld te rechtvaardigen. Hierom is het noodzakelijk voor degenen die serieus een anarchistisch opstandig project willen ontwikkelen, om deze neiging te confronteren waar hij ook opduikt – in hun levens, hun verhoudingen en de ideeën en praktijken van de strijden waaraan zij deelnemen. Zo een confrontatie is niet een kwestie van therapie, die zelf deel heeft aan de logica van onderwerping, maar van rebelse afwijzing.